Święto "trąbienia" - Rosz ha szana

Żydowskie Święta a Jezus

Uwielbiam żydowskie święta, ponieważ Bóg zaplanował każde z nich, aby ukazać kluczowe etapy swojego planu zbawienia. Odzwierciedlają one także Jego naturę, zamierzenia i obietnice, które wypełniają się w Jego Synu.

Pozwólcie, że zacznę od przedstawienia kilku istotnych informacji o Rosz ha Szanah, żydowskim Nowym Roku.

Na początku muszę zaznaczyć, że termin „Nowy Rok” lub Rosh Hasz ha szanah („głowa roku”) nie pojawia się w Biblii. Jednak tradycja żydowska łączy to z Księgą Kapłańską, rozdział 23:23, gdzie wspomniano o dniu odpoczynku i dniu trąbienia.

To święto przypada na siódmy miesiąc roku.

Kalendarz hebrajski znacznie różni się od kalendarza gregoriańskiego. Hebrajski miesiąc Tiszri, siódmy miesiąc, zazwyczaj przypada na nasz wrzesień lub październik. Dlatego to święto obchodzone jest jesienią.

Dlaczego Żydzi świętują Nowy Rok w siódmym miesiącu?

To interesujące pytanie, na które wielu Żydów nie potrafi odpowiedzieć.

Jeśli oglądaliście film „Skrzypek na dachu”, zapewne pamiętacie piosenkę - „Tradycja!”

Żydowska tradycja wskazuje, że Nowy Rok związany jest ze świętem opisanym w Biblii jako miesiąc trąbienia szofaru (czyli rogu baraniego).

Tradycja nie jest zła, ale warto umieć odróżniać tradycję od Pisma.

Hebrajskie słowo „rosz” oznacza „głowę”, a „szanah” „rok”.

Dlatego święto, które Biblia nazywa „Trąbieniem Szofaru”, jest obecnie znane jako „Głowa Roku”, czyli Rosh Hashanah, oraz jako święto, podczas którego trąbi się w szofar.

Głębsze zrozumienie żydowskiego kontekstu i znaczenia hebrajskich terminów.

W Hebrajskiej Biblii nie ma słowa „dmuchanie” (Kpł 23:24).

Hebrajskie słowo używane tutaj to teruah, które jest jednym z dźwięków wydawanych przez szofar podczas jego dmuchania! Uważam, że najlepiej przetłumaczyć ten termin jako „tru tutu”.

Oczywiście, piszę to z uśmiechem. Ale to prawda; dosłowna nazwa tego święta to dźwięk.

Jest to jednak niezwykle ważny dźwięk.

Aby lepiej zrozumieć to pierwsze święto siódmego miesiąca, musimy zgłębić ogólny kontekst żydowskich świąt!

Większy Izaak

W 23 rozdziale Księgi Kapłańskiej wymienione są wszystkie najważniejsze święta. Możemy dostrzec, jak wspaniale Misja naszego Pana realizowała się przez wiosenne święta: Paschę - święto wyzwolenia; Święto Pierwocin - gdy składano pierwsze owoce wiosennych plonów, w dniu, kiedy zmartwychwstał Jezus&Jeszua; oraz Szawuot - które odbywało się 50 dni po święcie pierwocin.

W tym dniu został wylany Duch Święty.

Kolejnym festiwalem wymienionym w tym rozdziale jest Święto trąbienia (Kap 23:23–25). Centralnym elementem tego pierwszego jesiennego festiwalu jest dźwięk rogu baraniego, szofaru.

W tradycji żydowskiej odnosi się to do Księgi Rodzaju, rozdział 22, znanego po hebrajsku jako Akedah, co oznacza „wiązać” lub „związywać”.

Ten fragment opisuje syna Abrahama, Izaaka, który został związany na ołtarzu przez swojego kochającego i posłusznego ojca, którego Bóg poddał próbie, aby sprawdzić, czy jest gotów ofiarować swojego syna jako dowód wiary.

Wiemy, że jego ręka została powstrzymana, a Bóg zapewnił barana uwięzionego w gąszczu jako ofiarę zastępczą dla Izaaka.

Potencjalna ofiara na górze Moriah była pierwszą z wielu tysięcy ofiar zwierzęcych, które później składano w tym samym miejscu.

Na tym wzgórzu Król Salomon zbudował Świątynię.

Izaak jest uważany za typ – wzorzec – Mesjasza.

Był niewinny, ukochany przez swojego ojca i niemalże ofiarowany, mimo że nie było powodu dla jego przedwczesnej śmierci.

Bóg wezwał Abrahama, by wspiął się na górę i złożył swojego syna w ofierze jako próbę.

Szofar jest dmuchany, aby przypomnieć Żydom o posłuszeństwie Abrahama i gotowości Izaaka do bycia ofiarą. Jako Żydzi mesjanistyczni i chrześcijanie wierzymy, że ten proroczy wzór spełnił się w śmierci i ostatecznym zmartwychwstaniu Jezusa Mesjasza.

Bóg, w swojej wielkiej miłości, posłał swojego jedynego doskonałego Syna, aby odkupił grzechy całej ludzkości.

Jednak wciąż czekamy na kolejne dźwięki szofaru, które pewnego dnia ogłoszą przyjście Pana.

Paweł pisze w 1 Liście do Koryntian: „W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni.” (1 Kor 15:52).

Modlimy się o zbawienie Żydów i wszystkich ludzi!

Szczególnie modlimy się, aby naród wybrany rozpoznał większego Izaaka - Jezusa z Nazaretu - który przez swoją śmierć uwalnia nas od grzechu i śmierci w chwili, gdy oddajemy Mu swoje życie i uznajemy Go za naszego Zbawiciela i Pana!

Nasze serca wciąż wołają: „Przyjdź, Panie Jezu” (Objawienie 22:20).

Niech szybko zabrzmi dźwięk niebiańskiej trąby!